દીવાની વાટ

માટીના કોડિયે પડી ઠરતા દીવાની વાટ અંતે તો ખૂબ તરફડી ઠરતા દીવાની વાટ કાળો લિબાસ પહેરીને બેઠી છે ગોખલે ઊભી થશે ના અબઘડી ઠરતા દીવાની વાટ સરનામું હવે ક્યાં રહ્યું એ ઝળહળાટનું ? અંધારયુગમાં જઈ ચડી ઠરતા દીવાની વાટ દીવેલ જ્યારે સાવ ખૂટી જાય તે પછી જાણે મરેલી ચામડી ઠરતા દીવાની વાટ ઘસતા રહ્યા છે […]

જ્યાં લગની છે

આ મોજ ચલી જે દરિયાની તે મારગની મુહતાજ નથી. એ કેમ ઊછળશે કાંઠા પર એનો કોઈ અંદાજ નથી. ઓ દોસ્ત, વહેતા જીવનની આ કોણ સિતાર સુણાવે છે ? આ બેઠો છે ક્યાં બજવૈયો ? કૈં સૂર નથી, કૈં સાજ નથી. હા, બે’ક ઘડી એ નયનોમાં જોઈ છે એવી એક છબી, ઝબકારે એક જ જાણી છે […]

ઉમ્મીદવાર છે–હરીન્દ્ર દવે

વેરાન રાહ છે, ન કોઈ આવનાર છે, ઓ જિન્દગી, આ કોનો તને ઈંતેજાર છે ! ક્યાં નેત્ર મેં મીંચ્યાં ને હવે ક્યાં ખૂલી રહ્યાં, કેવા અજાણ મુલ્કમાં ઊગી સવાર છે ! કોની દુઆ હતી કે અસર આટલી થઈ, ડૂમો હતો હૃદયમાં હવે અશ્રુધાર છે ! એથી તો મૂકતો નથી નિ:શ્વાસ મારગે, હું તો નિરાશ છું […]